Äscht Trierer Aort

Dän Trierer ös sou recht gemiedlösch, Uon owendrön bestömmt ganz friedlösch. Hän kuggt sösch halt de Leijt erst aon, Möt dännen hän sösch wöll vertraon.


Ganz langsam taobt hän sösch eraon,
Ze heeren, watt de Fremden saon.
Uon ös datt nöt naor seiner Aort,
Kriejt dän datt aoch bestömmt gesaot.
Doch wänn mer, wie datt Trierer Voulk,
Gelewt möt sou völl Natiiunen,
Ös mer zefrieden uon ganz stoulz,
Ön sou ner buonder Stadt ze wouhnen.
Mer koummen baal möt jedem aus,
Et darf nuor kaanen toabösch gewen.
Die Fremden sön för uons kaan Graus.
Mer können gud möt hönnen lewen.
Doch soullen se uons ouns Aort aoch laossen.
Mir achten aoch die Spraoch, wou jeden hat.
Se könnden sösch joa bösjie aopassen,
Uon leeren endlösch Trierer platt.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort