Weihnachten Wie Jesus ubp de Welt kummen äs
Die Weihnachtsgeschichte kennt fast jedes Kind. Aber auch in Dialekt?
Et äs pasäärt, wie dä Kaisa August ordonnäärt hodd, daat de ganz Welt moos en Listen ängedroan gänn, domet sa aal häädelisch iha Schdaian bezoahlen. Daat woar et allaärschte Moal. De Hoabsten von Syrien woar groad änn däa Zeit dä Cyrenius. Unn su äs jedräänen änn sain Schdaadt gaangen, fia saisch zäälen ze loaßen.
Uch dä Jupp vun Nazareth en Galiläa hodd saisch ubp de Wääsch gemaach rubp ännt Judeland noa Bethlehem. Daat woar däm David sain Schdaadt. Dä Jupp woar nämlisch änen aus em David sainer Famielisch. Dä Jupp äs gaangen fia saisch zäälen ze loaßen. Hän hodd sain Maari metgehull, sain leew Fraa. Die waor än aana Umschdään. Se woaren nooch net rischdisch aonkummen, do hodd sai schun daat Kindschi kritt. Et woar ihr ärscht Känd, en Jingelschi. Se hoddet änn Windeln geweckelt unn ännen Krebpschi gelääscht. Änn da Pängsiuun haaden se kään mie Bäd mie.
Änn däa Gejend guvet Schiewa ubp´m Floar. Noachs honn die iha Schoaf geheed. Unn, kuck äs lao! Dem Häärgott saine Äängel kom ubp se doar, et woar grailisch hell umse aal erum vun dem Häärgott sainem Liecht. Die Kerlen honn saisch baal en de Bux gemaach. Awa dä Äängel hodd gesoat: „Said net baang! Paast ubp, aisch vazäälen aisch äbpes, daat aisch unn aia ganz Vulk fruh mischt. Hait äs fia aisch änn däm David saina Schdaadt dä Heiland ubp de Welt kummen, daat äs de Kristes, oosen Häär. Hei daat äs aia Zäschen: Iha find en Kindschi, änn Windeln geweckelt unn et laid änna Krebp.“ Ubp ämoal woaren niechst däm Äängel Milliunen aana Äängelscha vom Hiemel. Die honn oosen Häärgott geloowd unn gesung unn geroof:
„Oosem Häärgott owen em Hiemel gruhs Äähr - un Frieden ubp da Ärd fia aal good Mänschen!“
Wie daan die Äängelscha wieda än dä Hiemel zereck gefloren sain, honn de Schiewa zoenaaner gesoat: „Komm, mia gien wailen noa Bethlehem kucken, waat loa pasäärt äss.“ Unn se sain flutt gerannt unn honn daat Maari unn dä Jupp funnen mätt dääm Kindschi änn da Krebp. Wie se daat gesehn honn, honnset iewaaal rumm vazäält, waat se iewa daat Känd gehäärt haadn. Aal die aanan, die daat mättkritt honn, honn saisch gewunnat, waat de Schiewa loa vazäälen dieten.
Daat Maari aawa hodd aal die Wärder änn sainem Härz behaal. Unn de Schiewa sain nomoal zereck gaangen, honn oosem Häärgott gedrummelt un gepeff fia aales, waat se gehäärt unn gesehn honn, wärisch su, wie se daat gesoat kritt haaden.
(Lukas 2,1-20)
