Gedicht: Gelebter Alptraum!

Et waor e'maol om Muselfest. Aom letztden Daach. Et ging zum Rest, du hann eich mir als trierer Könd noch schnell ön Pörzie Viez gegönnt.

Gelebter Alptraum!
Von Hans-Karl Meunier

Et waor e'maol om Muselfest.
Aom letztden Daach. Et ging zum Rest,
du hann eich mir als trierer Könd
noch schnell ön Pörzie Viez gegönnt.

Dän Viez entpuppt sich dergestalt,
hän waor leicht schärpsisch, doch schien kalt,
on als die Porz eich leergetronk,
hann eich meich off mein Rad geschwong,
on alle Kräfte offgeboden
ön die Pendaler renngetroden,
denn öt waor schon zimmlich spiet
on eich wollt hämm, denn eich waor mied.

Doch plötzlich fing ganz unverfroren
dän Viez ön mir aon ze rumoren
ön Darm on Maoren romzegären
on seich wie well lao offzefehren,
denn dän Viez, su sah et aus,
wollt ganz natürlich widder raus.

Eich hann gedaocht: Weil hal bluß Ruh,
dommel dich, petsch feste zu,
dat öß doch alles half su schlemm
dau beß jao schließlich gleich derhämm
on dao gieht alles natureller
on mein Rad lief emmer schneller.

Doch durch dat Treten der Pendaler
gaof dat alles noch fataler,
denn weil eich mich jao su gedommelt
haat mein Panz noch mieh gegrommelt
on strampelnd off em Sattel setzen
fiel et mir schwer wu zu ze petzen
on mir ging öt emmer mieser,
den mein Drang gaof emmer grießer,
on schweißgebaodet kaom eich dann
vier meinem Heisie endlich an.

Dat Fahrrad öß emm hiehen Boren
ön dän Viergaorten gefloren.
Weil musst' nor noch dän Schlössel rasch
e'raus aus meiner Bochsentasch.
Dän hat gehakt, eich hann gezoren,
du öß dän Schlössel raobgefloren.

Schnell weil geböckt, du schlaon eich mir
dän Kopp noch önn lao aon der Dier
on gleichzeitisch wie eich mich becken
haat doch mein verlängert Recken
dat, wu gien't eich mich gewehrt
postwendend ön mein Bochs geleert
on lief möt Schmackes warm on munter
rechts on links de Baan erunter.

Senn baal geplatzt vier Raoserei,
öm Boden baal versunken wei
vier Ärjer, Frust on och aus Scham,
dat allweil mir, on fast derham.

Krämp on Reißen önnenwänzdisch
dän Kopp zerschonn die Ster blutrönsdisch
on nabelabwärtz hann eich noch
wie Landluft su gesund geroch.

Als eich dann, eich Kaffiedaos,
endlich die Dier hann offgeschloß,
senn eich ön't Haus, genervt on kusch,
möt Schuh on Strömp onner de Dusch
on als dän Dräk eich aobgespielt
hann eich mich widder wohlgefiehlt

Mein Schuh on Strömp senn längst gewäsch.
Mein Bochs, gebiejelt, sauwer, fresch.
Däm Fahrrad waor fast neist passert,
ön bessie waor dä Lack lädert.
Öm Bauch senn kann Koliken mieh
mir dut dän Kopp och nemmie wieh,
pluß von däm ganzen Hin on Her
hann eich ön Narb noch off der Ster
drom trinken eich weil aus Protest
nie mieh Viez om Muselfest!

Hans-Karl Meunier

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort